Απο το αυγο μεχρι την ανεξαρτητοποιηση των νεοσσων

Περιγραφή ενός μήνα της αναπαραγωγής των καναρινιών, από το αυγό μέχρι την πλήρη ανεξαρτητοποίηση των νεοσσών. Η φωλιά ετοιμάστηκε και η κανάρα σας κάνει το πρώτο αυγό. Μην απορήσετε αν δείτε ότι σχεδόν αδιαφορεί, ότι δεν κάθεται να κλωσήσει το αυγουλάκι της. Θα ενδιαφερθεί αμέσως μόλις κάνει το τρίτο αυγό.

Τι θα πρέπει να κάνω με τα αυγά;

Αντικαταστήστε τα αυγά με πλαστικά ομοιώματα.
- ΓΙΑΤΙ;
- Επειδή επιδιώκουμε να εκκολαφθούν όλοι οι νεοσσοί την ίδια ημέρα.
- Και γιατί θέλουμε να συμβεί αυτό;
- Μα για να έχουν όλοι, ίσες ευκαιρίες επιβίωσης. Να ξεκινήσουν όλοι από την ίδια ηλικιακή βάση και να απαιτήσουν με τον ίδιο τρόπο, δύναμη και σθένος το τάισμα από τους γονιούς τους.

Γι’ αυτόν το σκοπό υπάρχουν στο εμπόριο πλαστικές απομιμήσεις αυγών καναρινιών. Κάθε πρωί ελέγχετε την φωλιά. Παίρνετε το αυγό πιάνοντάς το προσεκτικά με την ειδική λαβίδα και με τον τρόπο που διακρίνεται στην εικόνα και το τοποθετείτε σ’ ένα ανοικτό δοχείο με λίγους σπόρους. Στη φωλιά τοποθετείτε ένα πλαστικό ομοίωμα. Η κατακόρυφη θέση (με τον αεροθάλαμο προς τα επάνω) θα σας επιτρέψει να μην μετακινήσετε πλέον το αυγό μέχρις ότου το επιστρέψετε στην φωλιά. Αυτό επαναλαμβάνεται και τις επόμενες δύο ημέρες. Το πρωί της 4ης ημέρας αφαιρείτε τα πλαστικά και επιστρέφετε προσεκτικά τα κανονικά αυγά της κανάρας σας.
Τώρα πια δε σηκώνεται ούτε στιγμή από τη φωλιά της. Ήρθε η ώρα για την αντίστροφη μέτρηση. Σταματήστε αμέσως την παροχή της αυγοτροφής και δεν βάζετε καθόλου συμπληρώματα για τις επόμενες 2 εβδομάδες.
Κατά τη διάρκεια της 14ης μέρας θα συμβεί εκείνο που θα σας γεμίσει χαρά. Θα “σκάσουν μύτη” οι πρώτοι σας μπόμπιρες. Στις επόμενες το πολύ 2 μέρες, θα έχει συμπληρωθεί η (συνήθως) πεντάδα των νέων κατοίκων της ζευγαρώστρας σας.

Η γέννηση των νεοσσών

Εδώ αρχίζει η σκληρή δουλειά για τους γονείς. Το τάισμα είναι συνεχές κάθε 2-3 ώρες το πολύ. Η περίοδος αυτή είναι η πιο κρίσιμη για την ζωή των νεοσσών. Σ’ αυτές τις πρώτες μέρες θα πάρουν το μητρικό "γάλα" αλλά και όλες τις απαραίτητες ουσίες που θα τα κάνουν γερά άτομα, με αντοχές στις ασθένειες και θα τους δώσουν καθαρό και λαμπερό πτέρωμα. Γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να μη λείπει τίποτε από την διατροφή αυτών των ημερών. Αυγό, μήλο, σπανάκι, μπρόκολο, ενισχυμένο μείγμα σπόρων αλλά και μια πολυβιταμίνη στο νερό τους, θα δώσουν τα σωστά αποτελέσματα. Πάντα πρέπει να υπάρχει το σουπιοκόκαλο αλλά και το GRIT σε πρώτη ζήτηση.

Συνοπτική περιγραφή του πρώτου μήνα της αναπαραγωγής των καναρινιών

1η Εβδομάδα

Οι ημέρες περνούν, είναι ήδη 6 ημερών. Είναι η ημέρα που συνήθως περνούν οι εκτροφείς τα δακτυλίδια αναγνώρισης στα πόδια των νεοσσών. Εσείς που δεν έχετε μια τέτοια σκοτούρα έχετε την υποχρέωση να κάνετε μια πολύ καλή καθαριότητα. Τώρα θα φανεί η χρησιμότητα της τσόχας στη φωλιά. Αφού αποθέσετε κάπου τους νεοσσούς με ασφάλεια, αφαιρείτε το υλικό της φωλιάς και την αφήνετε μόνον με την τσόχα. Κάνετε ένα γρήγορο αλλά σωστό καθάρισμα και ξανατοποθετείτε τα πουλάκια στην άνεση που προσφέρει πλέον η καθαρή φωλιά.

2η Εβδομάδα

Άλλη μια εβδομάδα πέρασε και πλέον δεν τους χωράει ο “τόπος”. Ο “πρωτότοκος” βγαίνει στο κλαρί, δεν θα αργήσουν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Εδώ θα χρειαστεί να αφιερώσετε λίγο χρόνο στην παρατήρηση της συμπεριφοράς της θηλυκιάς. Μήπως ζητάει να έρθει σε επαφή με το αρσενικό; μήπως ψάχνει για καινούργιο υλικό φωλιάς θέλοντας να ξεκινήσει μια νέα γέννα; Προσοχή αν έχει τέτοια επιθυμία και δεν βρίσκει κλωστές, δεν αποκλείεται να αρχίσει το ομαδικό ξεπουπούλιασμα των νεοσσών, γι’ αυτό δράστε άμεσα. Βάλτε αρκετές κλωστές στην ζευγαρώστρα σας και αν χρειαστεί τοποθετείστε το χώρισμα, αφήνοντας στην μία πλευρά το αρσενικό με τους νεοσσούς και την ίδια στην άλλη πλευρά να κτίζει ή να τελειοποιεί τη φωλιά της.

3η Εβδομάδα

Περνώντας στην τρίτη εβδομάδα της ζωής τους, οι νεοσσοί αρχίζουν να δοκιμάζουν αυτά τα “μυστήρια” πράγματα που τσιμπολογούν όλη μέρα οι γονείς τους. Εντοπίζουν τα πιο ασφαλή σημεία στο χώρο και αρχίζουν να βρίσκουν ευχαρίστηση στο νερό. Η μαμά, αν δεν έχει αρχίσει ήδη, είναι έτοιμη για νέα φωλιά και δεν τους δίνει και πολύ μεγάλη σημασία. Σε λίγες μέρες το αρσενικό (αν έχει χωριστεί) θα πρέπει να περάσει οριστικά στην πλευρά της κανάρας και όποιος από τους μικρούς θέλει φαΐ, έρχεται πια κοντά στο κάγκελο για να ταϊστει. Όσοι τα καταφέρνουν, τρώνε μόνοι τους το τριμμένο μήλο και την μαλακή αυγοτροφή.

4η Εβδομάδα

Από εδώ και πέρα ο χρόνος κυλά πιο ήρεμα και σε λίγο κλείνοντας και την 4η εβδομάδα ζωής, πρέπει να σκέπτεστε τη μετακίνησή τους σε δικό τους χώρο, μακριά από τους γονείς τους.

Αναπαραγωγη καναρινιων και ζευγρωστρες

Η καλύτερη πρακτική στην αναπαραγωγή καναρινιών για τους αρχαρίους εκτροφείς, είναι κατά κανόνα το ζευγάρωμα ενός μόνο αρσενικού με μια θηλυκιά, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορούν να παρατηρούν καλύτερα τη συμπεριφορά των πουλιών και υπάρχει μικρότερο περιθώριο λάθους. Ο τύπος του κλουβιού αναπαραγωγής καναρινιών (ζευγαρώστρα) που θα χρησιμοποιηθεί, είναι πολύ σημαντικός σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των ζευγαριών κατά την αναπαραγωγή. Μια διπλή ζευγαρώστρα (ένα κλουβί με δύο διαμερίσματα που διαιρούνται με ένα προσθαφερούμενο χώρισμα) είναι το ελάχιστο που πρέπει να παρέχεται για αυτή την περίπτωση.

Αναπαραγωγή καναρινιών σε μονή ή διπλή ζευγαρώστρα;

Η διπλή ζευγαρώστρα έχει πολλά πλεονεκτήματα έναντι της μονής. Μπορείτε να χωρίσετε τον αρσενικό από τη θηλυκιά οποιαδήποτε στιγμή εάν χαλάει τη φωλιά ή εάν εμμένει στην προσπάθεια να ζευγαρώσει μαζί της όταν αυτή επωάζει ήδη. Όταν οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να "απογαλακτίσουν" σε ηλικία περίπου 21 ημερών, μπορείτε να τοποθετήσετε τους νεοσσούς και τον αρσενικό στη μια πλευρά του κλουβιού και να επιστρέφετε τον αρσενικό ξανά για να ζευγαρώσει με την θηλυκιά μερικές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Εναλλακτικά, μπορείτε να αφήσετε τον αρσενικό στο διαμέρισμα της κανάρας και να βάλετε έναν συρμάτινο διαχωριστικό ανάμεσα στο ζευγάρι και τους νεοσσούς. Ο αρσενικός θα συνεχίσει να ταΐζει τους νεοσσούς μέσω του χωρίσματος. Τα συρμάτινα χωρίσματα είναι κατασκευασμένα όμοια με τις προσόψεις των κλουβιών.

Η τριπλή ζευγαρώστρα

Στη Μεγάλη Βρετανία είναι κοινή πρακτική η χρησιμοποίηση τριπλής ζευγαρώστρας για τηναναπαραγωγή καναρινιών, με κάθε ένα από τα τρία διαμερίσματα να έχει περίπου 45 εκ μήκος, με αντίστοιχο βάθος και ύψος. Αυτό επιτρέπει την ύπαρξη μιας κανάρας σε κάθε ένα από τα δύο ακριανά διαμερίσματα και ενός αρσενικού στη μέση, απομονωμένου με δύο χωρίσματα στην κάθε πλευρά τού δικού του διαμερίσματος. Το πλεονέκτημα της τριπλής ζευγαρώστρας, είναι ότι όταν αφαιρεθούν όλα τα χωρίσματα, έχετε μια κλούβα πτήσης μήκους 135 εκ, η οποία είναι αρκετή στο να επιτρέπει στα καναρίνια να πετούν λιγάκι, ώστε να διατηρούνται σε καλή φυσική κατάσταση. Χρησιμοποιώ σχεδόν εξ ολοκλήρου τριπλές ζευγαρώστρες, αν και έχω μερικές διπλές επίσης. Όταν έχετε ένα τρίο πουλιών στις ζευγαρώστρες τους, επιλέξτε τη θηλυκιά που δείχνει ότι βρίσκεται στην καλύτερη αναπαραγωγική ετοιμότητα και δώστε της φωλιά και νήμα για να αρχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της. Το χώρισμα που κρατά τον αρσενικό μακριά της θα πρέπει να είναι τραβηγμένο ελαφρώς, περίπου 1,3 εκ, ούτως ώστε να μπορεί ίσα ίσα να την βλέπει και να περνάει το ράμφος του για να την ταΐζει μέσω του ανοίγματος. Εάν και τα δύο καναρίνια βρίσκονται σε αναπαραγωγική ετοιμότητα, θα δείτε τον αρσενικό να κελαηδάει μέσα από αυτό το μικρό άνοιγμα και να τιτιβίζουν με το ράμφος ανοικτό. Ο αρσενικός σύντομα θα ταΐζει τη κανάρα μικρές ποσότητες αυγοτροφής (θα πρέπει να που παρέχεται ποσότητα ίση με ένα κουταλάκι του γλυκού ημερησίως).

Επιτυχές ζευγάρωμα καναρινιών

Όταν η θηλυκιά βρίσκεται στην κορύφωση της αναπαραγωγικής της ετοιμότητας, θα στέκεται πάνω στην πατήθρα με την ουρά ανασηκωμένη, τα φτερά κατεβασμένα και το κεφάλι γερμένο προς τα πίσω. Θα κουνάει ρυθμικά, γρήγορα (σαν τρέμουλο) τα φτερά της και θα τιτιβίζει προσκαλώντας το ταίρι της για ζευγάρωμα. Ο αρσενικός μπορεί τότε να εισαχθεί στο κλουβί μαζί της και το ζευγάρωμα γίνεται συχνά ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ. Ένα επιτυχές ζευγάρωμα καναρινιών γίνεται όταν ο αρσενικός επιβαίνει στην πλάτη της κανάρας και κινεί το σώμα του κάτω από το σημείο της ουράς της, προκειμένου να έρθουν σε επαφή τα αναπαραγωγικά τους όργανα. Όλη αυτή η διαδικασία διαρκεί περίπου 2 δευτερόλεπτα. Εάν έχει επιτευχθεί το ζευγάρωμα, τα δύο πουλιά κάθονται δίπλα-δίπλα στην πατήθρα, σείοντας το σώμα τους με ευχαρίστηση και τιτιβίζοντας έντονα. Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί μια οργασμική αντίδραση σε ένα πουλί. Αφότου δείτε ένα ή δύο ζευγαρώματα, μετά από λίγα λεπτά μπορείτε να επιστρέψετε τον αρσενικό στο διαμέρισμά του, αφήνοντας τη θηλυκιά να συνεχίσει να φτιάχνει τη φωλιά της. Θα πρέπει να εισάγετε τον αρσενικό πρωί και βράδυ, όταν θα μπορείτε να παρατηρείται διακριτικά τη διαδικασία, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό. Μερικοί πεπειραμένοι εκτροφείς, λένε ότι ένα μόνο ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ζευγάρωμα είναι αρκετό να γονιμοποιήσει όλα τα αυγά σε μια φωλιά. Οι περισσότεροι από εμάς αφήνουμε όσα περισσότερα ζευγαρώματα γίνεται, έως ότου γεννηθεί τουλάχιστον το τρίτο αυγό. Τη στιγμή περίπου που θα γεννηθεί το τελευταίο αυγό, δίνετε στη δεύτερη θηλυκιά φωλιά, απομακρύνοντας τον αρσενικό από την πρώτη, επαναλαμβάνοντας την ίδια διαδικασία με τη δεύτερη. Στο μεταξύ η πρώτη θηλυκιά επωάζει και είναι χρήσιμο να κανονιστούν τα πράγματα με τρόπο ώστε να υπάρχει τουλάχιστον μια εβδομάδα διαφορά μεταξύ των δύο γεννών. Εάν λειτουργήσουν όλα σωστά, οι νεοσσοί της πρώτης θηλυκιάς θα εκκολαφθούν μία εβδομάδα πριν από αυτούς της δεύτερης. Ο αρσενικός μπορεί να αφεθεί μέσα για να βοηθήσει στη σίτιση των μικρών μετά από την πρώτη εβδομάδα ή η θηλυκιά μπορεί να εκθρέψει τους νεοσσούς μόνη της. Η πιο κρίσιμη φάση είναι όταν οι νεοσσοί γίνουν περίπου 14 – 16 ημερών, τη στιγμή που θα θέλει η θηλυκιά να ξεκινήσει ένα νέο κύκλο αναπαραγωγής. Σε αυτό το σημείο χάνει συχνά το ενδιαφέρον για τη σίτιση των νεοσσών και ή συνεισφορά του αρσενικού γίνεται σημαντική στον τομέα αυτό. Από τη στιγμή που οι νεοσσοί γίνουν 21 – 24 ημερών, μπορείτε να τους μεταφέρετε στο κεντρικό διαμέρισμα μαζί με τον αρσενικό, ο οποίος θα συνεχίσει να τους ταΐζει για άλλη μια εβδομάδα περίπου, έως ότου σιγουρευτείτε ότι μπορούν να τραφούν μόνοι τους. Εδώ πια ο αρσενικός μπορεί να μεταφερθεί στη δεύτερη θηλυκιά για να την βοηθήσει στο τάισμα των νεοσσών της, έως το στάδιο του "απογαλακτισμού". Αφού τελειώσετε με τον "απογαλακτισμό" όλων των νεοσσών, μπορείτε πλέον να τους βάλετε όλους μαζί με τον πατέρα τους. Καθώς γίνεστε πιο έμπειροι, μπορείτε να ζευγαρώσετε τον αρσενικό με τρεις θηλυκές (εγώ το έχω κάνει με τέσσερις), αλλά εάν κάτι πάει στραβά, όπως μια νέα θηλυκιά που αρνείται να ταΐσει μόνη της, τότε τα προβλήματα μπορούν να πολλαπλασιάσουν, σε τέτοιο σημείο που θα έκανε την κατάσταση πολύ περίπλοκη για έναν αρχάριο. Εντούτοις, πολλοί αρχάριοι ξεκινούν με ένα τρίο ενός αρσενικού και δύο θηλυκών, ή με δύο ή περισσότερες τριάδες. Εάν δεν έχετε διπλή ή τριπλή ζευγαρώστρα, μπορείτε απλώς να μεταφέρετε τον αρσενικό από το ένα κλουβί στο άλλο μέσω ενός κλουβιού επίδειξης. Οι έμπειροι "επιβήτορες" θα μπαίνουν μέσα στο κλουβί σαν αστραπή, δεδομένου ότι θα είναι ρουτίνα πλέον για αυτούς. Ο λόγος που για την αναπαραγωγή καναρινιών χρησιμοποιείται ένας αρσενικός σε δύο ή τρεις θηλυκές, είναι επειδή εμπλουτίζετε γενετικά με τα γονίδια ενός καλού αρσενικού το κοπάδι σας και έτσι γλιτώνετε χρόνια ενδοδιασταυρώσεων. Σοβαροί αρχάριοι εκτροφείς θα πλήρωναν πολλά χρήματα για έναν αξιόλογο αρσενικό και θα τον αναπαρήγαγαν έπειτα με πέντε ή έξι θηλυκές, με την ελπίδα της αύξησης της "ομοζυγωτικότητας" (γενετικής ομοιότητας) του κοπαδιού τους, από τα πρώτα χρόνια.

Η διατροφη της καρδερινας

Για να εφαρμόσουμε ένα σωστό πρόγραμμα διατροφής στις καρδερίνες της εκτροφή μας, πρέπει να μάθουμε και να κατανοήσουμε τη διατροφή των πουλιών στη φύση και στη συνέχεια να εντάξουμε στην εκτροφή μας όσα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία μπορούμε.

Η διατροφή της καρδερίνας στη φύση

Η καρδερίνα, όσον αφορά τη διατροφή της, είναι ένας ζογκλέρ στην αναζήτηση τροφής. Χρησιμοποιεί ακροβατικές τεχνικές για να φτάσει και να φάει την τροφή της. Μαζεύει τα σπόρια από το έδαφος ή θα κρεμαστεί από ένα κλαδάκι λυγίζοντας το ώστε να τα φτάσει. Κρέμεται με το κεφάλι προς τα κάτω, τρώγοντας αριστερά και δεξιά όσους σπόρους υπάρχουν. Σε λεπτά κλαδιά κρέμεται από αυτά λυγίζοντας τα ώστε να φτάσει εύκολα τους σπόρους που υπάρχουν στην κορυφή τους. Αν τα κλαδιά είναι πολύ λεπτά, για το βάρος της, θα πιάσει 5-6 από αυτά λυγίζοντας τα και θα συνεχίσει όπως περιέγραψα παραπάνω. Η καρδερίνα μπορεί να κρέμεται ανάποδα, με την πλάτη προς τα κάτω και να τρώει με το ράμφος προς τα πάνω. Αν οι σπόροι είναι νωποί τους καταναλώνει ολόκληρους. Τους ώριμους τους ξεφλουδίζει τρώγοντας το εσωτερικό τους. Σπόρια που βρίσκονται βαθιά μέσα στην φύτρα των φυτών, τα τραβά με το μακρύ της ράμφος μέχρι να τα ξεκολλήσει. Αν αυτό δεν είναι εύκολο, χρησιμοποιεί ολόκληρο το σώμα της κουνώντας το δεξιά αριστερά ώστε να ξεκολλήσουν. Αν είναι πιο βαθιά ανοίγει την διατομή της φύτρας, με το ράμφος, μέχρι να τα φτάσει και να τα τραβήξει. Αυτές οι τεχνικές αναζήτησης τροφής διδάσκονται από τους γονείς και μάλλον οι καρδερίνες που εκτρέφουμε σε κλούβες δεν θα τις μάθουν ποτέ.

Η διατροφή της καρδερίνας σε συνθήκες εκτροφής

Είναι γενικά ένα πουλί που έχει γίνει επιδέξιο στην αναζήτηση τροφής και την ταυτόχρονη χρήση κεφαλιού, ράμφους και ποδιών για την κατανάλωση της. Από έρευνες, γνωρίζουμε ότι τα είδη της καρδερίνας έχουν την ίδια διατροφή. Οι καρδερίνες που εκτρέφουμε έχουν ανάγκη από ξηρούς σπόρους, φυτρωμένους σπόρους και πράσινα λαχανικά, ώστε να προσομοιώσουμε, όσο το δυνατόν, την φυσική τους διατροφή για να έχουμε πουλιά υγιή με δυνατότητες αναπαραγωγής.

Στη φύση η διατροφή της καρδερίνας εναλλάσσεται κατά τους μήνες της Άνοιξης από τους χειμωνιάτικους μήνες. Αυτό θα πρέπει να το πετύχουμε εμπλουτίζοντας το βασικό μείγμα σπόρων που τους παρέχουμε, αλλά όχι απότομα. Οι απότομες αλλαγές διατροφής δημιουργούν εντερικά προβλήματα στις καρδερίνες, οι οποίες είναι πολύ ευαίσθητες σε τέτοιες παθήσεις.

Μείγμα σπόρων

Οι ίδιες διατροφικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι η καρδερίνα τρέφεται με μια ποικιλία 152 διαφορετικών σπόρων.

Το μείγμα που χρησιμοποιώ στη διατροφή των καρδερίνων που εκτρέφω, περιέχει τους εξής σπόρους:

• Λευκή Περίλλα
• Σπόροι αγριόχορτου
• Σπόροι Kardi
• Παπαρούνα Ιμαλαϊων
• Ξεφλουδισμένο σουσάμι
• Λευκοί σπόροι σαλάτας
• Σπόροι τριφυλλιού
• Δύο είδη σπόρων χλόης
• Ξεφλουδισμένη βρώμη
• Σιτάρι, Δύο είδη γαιδουρανκαθου
• Ιαπωνικό κεχρί
• Ξεφλουδισμένο ηλιόσπορο
• Κόκκινο Ρούπσεν
• Καναβούρι, Νίζερ
• Ασπούρι (Καναρινόσπορος)
• Ζοχός
• Κίτρινος Λιναρόσπορος

Ανάλογα με την εποχή, το εμπλουτίζω με:

• Ξεφλουδισμένο σιτάρι
• Καμελίνα
• Bella di Notte
• Μαύρο ηλιόσπορο
• Chia
• Foniopadday
• Plantago major

Σε κάθε κλούβα, υπάρχει σκεύος με διαθέσιμο μείγμα από φυσικό χώμα, κοχύλια και ιχνοστοιχεία για να μπορούν να επιλέξουν ότι τους είναι χρήσιμο για την διατροφή τους.

Διατροφή την περίοδο της αναπαραγωγής

Στα μέχρι σήμερα άρθρα και βιβλία με τις απόψεις εκτροφέων, για τη διατροφή της καρδερίνας την περίοδο της αναπαραγωγής, οι απόψεις είναι αντικρουόμενες. Άλλοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητες οι ζωικές πρωτεΐνες και επιλέγουν να εμπλουτίζουν την διατροφή τους με σκουλήκια και αυγά μυρμηγκιών και άλλοι ότι οι σπόροι είναι αρκετοί την περίοδο αυτή. Προσωπικά έχω επιλέξει τον πρώτο τρόπο διατροφής και τους παρέχω, κατά την περίοδο προετοιμασίας 4-5 σκουλήκια, 3 φορές την εβδομάδα ανά ζευγάρι. Όταν το θηλυκό κλωσάει τα αυγά, παρέχω μικρότερες ποσότητες (4 σκουλήκια ανά ζευγάρι εβδομαδιαία). Από την εκκόλαψη και μέχρι την εγκατάλειψη της φωλιάς, από τους νεοσσούς δίνω 6-8 σκουλήκια ημερησίως και αυγά μυρμηγκιών. Στην αναπαραγωγική περίοδο ενισχύω την τροφή με σπόρους γαϊδουράγκαθου. Ο σπόρος αυτός, στην φύση, εμφανίζεται αργά την άνοιξη και ίσως να είναι και ο λόγος που οι καρδερίνες αρχίζουν την αναπαραγωγή τους τόσο αργά, αφού είναι ο αγαπημένος τους σπόρος. Το μακρύ ράμφος της καρδερίνας είναι ιδανικό εργαλείο για την συγκομιδή αυτών των σπόρων που βρίσκονται βαθιά μέσα στο φυτό.

Η αυγοτροφή

Το μίγμα της αυγοτροφής, χρησιμοποιώ ένα έτοιμο αποξηραμένο μίγμα εταιρίας το οποίο ενισχύω ως εξής. Προσθέτω καλοβρασμένα αυγά (τουλάχιστον 16 λεπτά για την αποφυγή μεταφοράς ασθενειών), σπιρουλίνα, σπόρους “αγκάθι Μαρίας”, γύρη, βιταμίνες, μέλι, έντομα, προβιοτικά, βότανα και καρότο. Είναι σημαντικό τα πουλιά να έχουν συνηθίσει την αυγοτροφή από πρίν ώστε ν αρχίσουν το τάισμα των νεοσσών αμέσως και να μην χρειαστεί περίοδος προσαρμογής τις ευαίσθητες μέρες της ανατροφής τους. Γι αυτόν τον λόγο, όλο τον χρόνο, τους δίνω ένα κουταλάκι του γλυκού ανά πουλί την εβδομάδα και δεν έχω αντιμετωπίσει τέτοια προβλήματα.

Kαραντινα στα πουλια

Καραντίνα, μία απαραίτητη ενέργεια πρόληψης

Συχνά παρατηρώ κάποιες συζητήσεις στο φόρουμ, στις οποίες γίνεται αναφορά σε διάφορα προβλήματα υγείας πουλιών που αγοράστηκαν πρόσφατα ή στα ήδη υπάρχοντα, τα οποία ξεκινούν αμέσως μετά την εισαγωγή του νέου πουλιού στο χώρο των υπολοίπων. Μήπως δεν είναι τυχαίο το ότι παρουσιάστηκαν προβλήματα αμέσως μετά την αγορά του νέου πουλιού; Μήπως το πουλάκι που αγοράσαμε ή αυτά που έχουμε ήδη θα μπορούσαν να αποφύγουν αυτήν την ταλαιπωρία αν εφαρμόζαμε την καραντίνα στα νέα πουλιά; Κάποιες άλλες φορές ζητούνται πληροφορίες για το πώς μπορεί να ζευγαρώσει κανείς ένα πρόσφατα αγορασμένο πουλί με κάποιο άλλο που είχε ήδη στην κατοχή του, ξεκινώντας με τη φράση "μόλις αγόρασα ένα πουλάκι και το έβαλα μαζί με αυτό που είχα για να ζευγαρώσουν". Θα έπρεπε όμως να είναι αυτή η πρώτη μας κίνηση;

Τι ακριβώς είναι η καραντίνα;

Καραντίνα είναι η απομόνωση πουλιών σε ξεχωριστό χώρο από τα υπόλοιπα, για μια περίοδο έξι εβδομάδων ώστε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο μετάδοσης κάποιας ασθένειας από αυτά, στα υπόλοιπα πουλιά μας και το αντίστροφο. Πρόκειται για την πρώτη και ίσως την πιο σημαντική ενέργεια που θα πρέπει να κάνει κάθε ιδιοκτήτης πουλιών, κάθε φορά που αγοράζει ένα καινούργιο πουλί το οποίο πρόκειται να εισάγει στο χώρο των υπολοίπων. Η κάθε ομάδα πουλιών (είτε τα ήδη υπάρχοντα, είτε το καινούργιο/α) ζει στο δικό της μοναδικό περιβάλλον και έχει τη δική της μοναδική μικροβιακή χλωρίδα, για την οποία και έχει αναπτύξει τα κατάλληλα αντισώματα. Πολλές φορές θεωρούμε ότι η καραντίνα δεν χρειάζεται διότι το πουλί που αγοράσαμε βρισκόταν σε πολύ καθαρό περιβάλλον και έδειχνε απολύτως υγιές. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Το στρες που μπορεί να προκληθεί από την αλλαγή περιβάλλοντος είναι δυνατόν να έχει αρνητική επίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα του πουλιού, κάτι που μπορεί να το καταβάλει σωματικά τις πρώτες μέρες της αλλαγής. Επίσης, το νέο πουλί προέρχεται από ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον σε σχέση με αυτό που πρόκειται να εγκατασταθεί, στο οποίο υπάρχει πληθώρα μικροβίων που ίσως να μην έχει εκτεθεί ποτέ. Αν το νέο πουλί δεν τεθεί σε καραντίνα και βομβαρδιστεί απευθείας με εκατομμύρια μικρόβια που υπάρχουν στο νέο χώρο εγκατάστασης όπου ζουν και τα υπόλοιπα πουλιά, είναι πολύ πιθανόν να μην μπορέσει να αντιμετωπίσει όλο αυτό το μικροβιακό φορτίο και να ασθενήσει, καταλήγοντας στο μοιραίο τις περισσότερες φορές.
                                                                                                                                            Τι συμβαίνει όμως στα υπόλοιπα πουλιά;

Καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα του νέου πουλιού εξασθενεί, αρχίζει και αναπτύσσεται στον οργανισμό του ανεξέλεγκτα ένας μεγάλος αριθμός παθογόνων μικροοργανισμών τα οποία είναι νέα προς αυτόν. Μαζί με αυτά, αναπτύσσονται επίσης ανεξέλεγκτα και οι ήδη γνωστοί μικροοργανισμοί που έφερε από το περιβάλλον στο οποίο βρισκόταν πριν. Έτσι, το σύνολο των μικροοργανισμών αυτών διαχέεται στο χώρο όπου βρίσκονται όλα τα πουλιά, τα οποία πιθανόν να μπορούν να αντιμετωπίσουν τα ήδη γνωστά μικρόβια αλλά όχι και αυτά που προήλθαν από το νέο πουλί/α. Το αποτέλεσμα είναι να ασθενήσει πολύ σύντομα το σύνολο των πουλιών κάτι που θα είχε αποφευχθεί εάν δε φέρναμε σε άμεση επαφή τα νέα με τα ήδη υπάρχοντα. Εάν το νέο πουλί είχε υποβληθεί σε καραντίνα, το επίπεδο του στρες του δεν θα ήταν τόσο υψηλό ώστε να έχει επίπτωση στο ανοσοποιητικό του σύστημα και έτσι θα ήταν σε θέση να αναπτύξει ανοσία καθώς θα εκτίθονταν σε μικρότερα ποσά μικροβίων που θα υπήρχαν στο νέο περιβάλλον. Μετά από μια σταδιακή έκθεση στους μικροοργανισμούς του νέου περιβάλλοντος, μπορεί να αναπτυχθεί ευκολότερα ανοσία χωρίς να υπάρξουν επιπτώσεις στην υγεία του πουλιού. Αυτή η βαθμιαία μετάβαση στο νέο περιβάλλον είναι απαραίτητη και αφορά όλα τα πουλιά, παλιά και καινούργια. Τα μικρόβια δεν πλήττουν μόνο τη μία ομάδα.

Πώς εφαρμόζουμε την καραντίνα;

Καταρχήν βάζουμε το νέο/α πουλιά σε ξεχωριστό χώρο από τα υπόλοιπα και σε μονά κλουβιά το καθένα μόνο του. Φροντίζουμε ώστε ο εξοπλισμός, τα σκεύη, οι τροφές κ.λπ. που θα υπάρχουν στο χώρο της καραντίνας να μην έρχονται σε επαφή με αυτά που διατηρούμε στο χώρο όπου βρίσκονται μόνιμα τα υπόλοιπα πουλιά μας.

Η καραντίνα πρέπει να διαρκεί κατ' ελάχιστον 30 ημέρες, συνιστάται όμως μια περίοδος 45 έως 60 ημερών για μεγαλύτερη ασφάλεια.

Τι φάρμακα να δίνω στα πουλιά κατά τη διάρκεια;

Απολύτως τίποτα. Τα πουλιά πρέπει να περάσουν από αυτή τη διαδικασία προκειμένου να αποδειχθεί εάν είναι υγιή και όχι για να κουκουλώσουμε με τα φάρμακα κάποια ασθένεια που πιθανόν να φέρουν. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους χορηγήσουμε κάποιο προβιοτικό για 5 ημέρες και στη συνέχεια ένα πολυβιταμινούχο συμπλήρωμα στο νερό για άλλες 5 ημέρες, με σκοπό να τα βοηθήσουμε να αντεπεξέλθουν στα προβλήματα που μπορεί να τους προκαλέσει το στρες της αλλαγής περιβάλλοντος. Φροντίζουμε να έχουν φρέσκο νερό καθημερινά (ή φρέσκο διάλυμα προβιοτικού/πολυβιταμινών) και ένα καλό μείγμα σπόρων για τις πρώτες 10 ημέρες. Στη συνέχεια μπορούμε σταδιακά να τους δίνουμε λίγο φρούτο ή κάποιο λαχανικό με μικρή συχνότητα στην αρχή. Μετά την περίοδο των 40 ημερών και αφού δεν παρατηρήσουμε κάποιο πρόβλημα, μπορούμε να εισάγουμε το νέο/α πουλιά στο χώρο που βρίσκονται και τα υπόλοιπα.

Σημείωση: Η καραντίνα επιβάλλεται και στην περίπτωση που θα ασθενήσει κάποιο από τα πουλιά που έχουμε ήδη. Απομακρύνουμε αμέσως από τα υπόλοιπα όποιο πουλί δείχνει σημάδια ασθένειας και το θέτουμε σε καραντίνα παρακολουθώντας το και εφαρμόζοντας την κατάλληλη θεραπεία, εφόσον χρειαστεί. Σε αυτή την περίπτωση, είναι καλύτερα το πουλί να βρίσκεται σε ένα νοσοκομειακό κλουβί έως ότου αναρρώσει.